کارای مهمتری داریم،مشغولی الکی درست نکنیم

ادما همه روزای خوب و بد دارن این جز قوانین این دنیاست

زندگی هممون بالا پایین میشه اما یه چیزی این وسط خیلی کمک کننده ست اینکه "از بالا نگاه کنیم"

اینکه یادمون باشه تموم میشه بالاخره اینجا، همه جمع میکنیم میریم یه جای دیگه که تمومی نداره 

اینجا هر چی اشکمونو دربیاره یا قهقه مونو بلند کنه همش تموم میشه

بیاید از بالا نگاه کنیم که انقد سر همه چی اشکمون درنیاد اعصابمون داغون نشه

دنیای جای سختیه واسه زندگی برای همه برای "همه"

بیاید بزرگ باشیم بالا باشیم

بیاید مهرهای جانمازامونو خیسو اشکی کنیم اگه خواستیم اشک بریزیم اصولا ثابت شده رو شونه و بازو ادما جای مناسبی واسه اشک ریختن نیست

+یه دوستی میگفت اگه پایین باشی و چسبیده باشی به زمین هرکی یه سنگ کوچولوهم بهت بزنه بهت میخوره(برمیخوره) برو بالا ، اینقدر بالا که سنگ و تیر و رگبار هیچکس بهت نخوره (برنخوره)

+ یه اصل روانشناسی میگه صحبت کردن راجع به مشکل و ناراحتی ها ادمو تخلیه میکنه اعصاب ادمو راحت تر میکنه، شنوا بودن ائمه رو "عمیقا باور کنید" سر سجاده بشینید شرایط واقعی بودن رو برای خودتون مهیا کنید (مثلا مودب بشینید ) و شروع کنید گفتن از مسائلتون به هر کدومشون که بیشتر میتونید باهاشون انس و ارتباط برقرار کنید ، تو ذهنتون هم نگید واقعا حرف بزنید حالا با صدای آروم

حرفاتون که تموم شد میبینید که حالتون خیلی بهتره

+ ما تنها، اقامونم تنها! تنها ها حرف همو خوب میفهمن ، با اقای منتظرمون حرف بزنید

+ به نظر من جسارت نیست، نترسید به پاره تن پیامبرتون بگید مادر، مادرا مهربونن بچه هاشون اگر اشتباه کرده باشن هزار بار میبخشن بچه هاشون اگر افتاده باشنو کثیف و خاکی شده باشن بازم بغلش میکنن و تمیزش میکنن، نترسید!